yine

sabaha karşı saat 2:00
karanlık odada bir başıma
kulaklarımda yasemin mori'den bi parça
gene hüzün kaplamış heryerimi
ruhumun içine işliyor sözler
bir aptal gibi hissediyorum o an
kendimi ve seni
her zaman bir karanlıktayım sanki
güneş hiç doğmuyor
herkes aptal gibi benmle oyun oynuyor sanki
sahte gülücükler yolluyorlar bana
anlamsız sırıtmalar,deli edici bakışlar
gözlerimin önünden geçiyor bir film karesi gibi
bir an olsun aydınlığa çıkıyorum
soyutluyorum kendimi bütün bu olanlardan
sonra yine karanlığa gömülüyorum
yine gece oluyor ve yine ben odamda yalnız başıma
herşey yine aynı,hep aynı düzen
bu bataklıkta çırpınmaya devam ediyorum