hayalle gerçek arasında

gece yarısı atmışım kendimi sokaga
bikaç sokak lambası aydınlatıyor etrafımı
yalnızım,yürüyorum öylece
gidecek biryerim yok
kafamda bir düşünce yok
plansız,sebepsiz,sonuçsuz bir şekilde yollrdayım işte
o meçhul dar sokakta
bir o yana bir bu yana bakınıyorum
kaybolmuş küçük bir kız çocuğu gibi
aval aval bakınıyorum etrafa
bir sag bir sol
bir yukarı bi aşagı
gidip gelmeler
sonunda bir çıkmaz sokak karşımda
kendini boşlukta gibi hisseder ya insan
aynen öyleyim şu an
nereye geldim burası neresi gibi
delice sorular dolaşıyor beynimde
sonra karanlıkların ardından bi gölge beliriyor
uzaktan bana bakan bir adam
kızım burda ne işin var der gibi bakıyor adeta
yanıma yaklaşıyor usulca
buraya nasıl geldin der gibi şaşkınlıkla bakan bir yüz ifadesi
bilmiyorum dermişcesine masumca bakıyorum adama
küçük kaybolmuş bir kız çocuğu gibiyim aynen
ya da herşeyden habersiz bir bebek gibi
tek bildiğim şey
gecenin bir yarısı kendimi sokaga atmam
sonrasında ben ben degildim sanki
hiçbişeyin farkında olmadan
bu dar çıkmaz sokakta buldum kendimi