aptal aşık

Herkes hayatının bir döneminde aptal aşığı oynar.Herkesin hayat çizgisine yazılmıştır bu rol.Doğanın kanunudur aşık olmak.platonik veya karşılıklı hiç fark etmez başa beladır.Şimdi aptal aşık olduğum günleri hatırladım da yüzümde ufak bir gülümseme belirdi.içim içime sığmayan dakikalar,geçmek bilmeyen günler,ona duyulan özlem.bir sonraki haftayı heyecanla beklemek.yüzünü görebilmek çok önemli bir şeymiş gibi sabırsızlanmak.Aman Allahım ne günlerdi be.insan aptal aşık olunca farkında olmuyor yaptıklarının ya da oluyor ama ona o kadar abartı gelmiyor.karşındakine öyle bir kapılıyor,öyle etkileniyor ki söz geçiremiyor kalbine.O an ne istiyorsa onu yapıyor.ne gurur kalıyor ortada ne başka bir şey…sonra anlıyor ki çırpınmak boşa.çırpınışlarını gören yok daha doğrusu umursayan yok.o sadece uzaktan bakıyor ama göremiyor içimdeki ateşi.ve en sonunda oyun bitiyor.içimde ne ateş kalıyor ne sevgi.kendime geliyorum.başım dimdik ayakta umursamıyorum artık o kişiyi.aptal aşık rolü bitiyor.her birimiz oyuncuyuz bu hayatta.hayat bir sürü hikayeyi barındırırken bizde farklı karakterlerle onların içinde buluyoruz kendimizi.bakalım başka bir hikayede hangi rol içine gireceğim..