tarifsiz bir huzur

Tam olarak tarif edemediğim bir huzur var bu aralar içimde.nedir nedendir bilemiyorum belki de değer kavramını gözden geçirince farkına varıyor insan birşeylerin. Yalnızlığın huzurunu yaşıyorum şu an. yalnızlığın da huzuru mu olurmuş demeyin hiç. Bazen öyle iyi geliyor ki insana sakinlik,tek başınalık,ruhunu dinlendirmek…başucumda loş ışığıyla etrafımı aydınlatan gece lambam,karşımda beyaz sayfa,ve kulağımda rahatlatıcı melodiler..her şeyi, herkesi bir anlık da olsa boş verip,mutlu bir portreye bürünmek..aslında sadece mutlu bir kişiliğe bürünmüyorum. zaten öyleyim günlerdir.rol yapmadan, kendimi kandırmadan ,gerçekten huzurlu olmanın keyfini çıkarıyorum.çektiğin üzüntüler,taktığın dertler ne için,kim için ki? Kime değer ,neye değer? Bir günü bir gününe uymayan dengesiz insan topluluğu arasında ,bir günü bir gününe uymayan,seninle bir oyun gibi oynayan,seni kukla gibi elinde oynatan şu hayatta neyle baş etmeye çalışıyorsun diyorum kendime. Bırak gitsinler, bırak sataşsınlar,bırak takılsınlar,bırak gelsinler üstüne teker teker.Nasıl olsa bir gün yorulup bırakacaklar ,pes edecekler. o zaman anlayacaklar umursayan kızın artık burada olmadığını. O dertli kızın kayıplara karışıp yerine neşeli,sevimli bir kızın geldiğini..